100 Lakap_{Alınış Velveleleri İle}

İnsan ismiyle müsemma; kim bizi nasıl bilirse biz onun için öyleyiz. Tarzan Rıfkı, Kız Ali, Cihan yandı Neriman, Aksak Timur!.. Hatırlarsınız, nasıl böbürlenerek gezerdik ortaokul koridorlarında ya da saklanacak delik arardık o on beş dakikalık teneffüsünde ilk gençliğimizin: ?Yahu benim neyim eksik ya da ?Bir vaziyet var galiba, ona göre olayım...

Çok güzel lakaplarım olmadı benim, daha doğrusu lakap takılacak kadar popüler olmadım; hem olumlu hem olumsuz! Ama ucundan takılan, herkesin bilmediği mütevazı lakaplarımı hep sevdim, sevimli kılmaya çalıştım kendimce. Nelerdi onlar? ?Tarzan; çünkü çeviktim, oradan oraya atlıyordum ama yer tutamıyordum bir mahalle maçında. ?Çaykovski; ben Beethoven'i tercih ederdim, çünkü o sıralar ona takılıyordum, hep 10'du müzikten notum ama gerisi hep spor toto. ?Hala; biraz büyümüştüm, seviyordu arkadaşlarım beni kızlı erkekli, ben içlerinden bir kızı seviyordum gizli gizli; onun da mı halası oluyordum?

Neler neleri var insanın hayatta kendisinin cebine koyup gezdirdiği. Karaşın bir nazar boncuğudur belki lakaplarımız, istemeden, küçük bir çengelli iğneyle yakalarımıza tutuşturulan.