Ağıt; Yaşatamadıklarıma_{Yaşatamadıklarıma}

Ruhumun boşluğundan geçiyorum. Boş beşikler asılı darağacında, arsız palyaçolar gülüyor duvarda. Katrana yapışmış koca koca memelerini omuzuna atmış al karısı. Asla dolmayacak bir kucak bıraktılar bana. ''Ne istiyorsun benden ne?'' Porsuk çayına karıştı gözyaşlarım. Eskişehir'in tüm sokaklarında ağıdım yankılanıyor, bütün şehrin ruhu çekilmiş. Güneş çıksa ne olacak, karanlıktayım. Tüm annelerin yüreğinde bir acıyım şimdi. Cam gibi kırıldı umutlarım, nereden toparlamaya başlasam anneliğimi oradan dağıttı o çirkin yartıklar. Ah anlatamıyorum çaresizliğimi, ağıt yakıyorum her bir sayfasında yaşatamadıklarıma. Sayfaların arasına gömdüm geçmişimi anneliğim bedenimde esir şimdi...