Ağladı ve Gözyaşlarını Öptüm

“Bunu veda degil, içten bir ‘Merhaba!' olarak algilamani istiyorum. Eglenmeyi beceremeyen; melankolik, garip bir adam oldugum için senden özür dilerim. Hiç kimsenin bana sahip olmasini istemedigim gibi, ben de hiçbir seye sahip olmadan gitmek istiyorum. (…) Hiç dogmamis gibi yerli, hiç ölmeyecekmis gibi yabancisiyim buralarin. (…) Sanatimi güçlendirmesi için hayatimi uzun zaman önce akisina biraktim. Ben bir insan delisiyim. Onlari tanimaktan ve kullanmaktan olaganüstü bir zevk duyuyorum. (…) Intikam için yazan ve hakli çikmak için ölmek isteyen bir çocugum ben. Insanlarin beni sevmesini degil, anlamasini istiyorum…” Aytug Akdogan'in özgün ve sarsici edebiyatinin temellerini attigi bu kitabi hâlâ tartisma konusu olmaya devam ediyor. Hiçligi arzulasa da içinden yasam sevinci de fiskiran bir anti-kahramanin agzindan yazilmis bu kitap, genç bir yazarin öfkesine, yalnizligina, arayislarina ve kaybettiklerine acimasiz bir dürüstlükle isik tutuyor. Artik yavas yavas yurt disinda da ilgi görmeye baslayan Akdogan'in soru isaretleriyle dolu zihninde bir yeralti yolculuguna çikmak, insana kendini aynaya bakar gibi hem güzel hem de savunmasiz hissettirecek.