Amenna-Aklını Şeyhinin İpine Asanlar

Hamdi ise ikide bir degisen güz mevsimleri gibiydi. Gözleri geleneksel, hurafelerle dolu bir ailede açildigindan dolayi, beyninde sürülüp islenmeye deger bütün alanlar hurafelerce isgal edilmisti. Ne zaman hurafelerin asina sesini duysa, gözü hiçbir sey görmeyip kendinden geçiveriyordu. Bir de Hamdi Bey'e göre hayat bir tür ezberdi. Ne zaman bir sey sorulsa, hep baskalarinin yüzyillar öncesi söylediklerini aktariyordu. Bu bakimdan çok az ümit olan klinik bir vakaydi. Ama öte yandan da hassas, paylasmayi seven, bir tür samimiyet anitiydi da...