Ayışığının Karanlığı

Hatıralarım arasında saçımın okşandığı anlarım yok benim. Bir babanın omuzlarında hiç taşınmadım. Geceleri yatağımda bir öpücükle veyahut bir masalla hiç uyutulmadım. Sevginin, sevilmenin ne olduğunu bilmeden sevgisizlikle yoğruluyorduk. Yediğim tokatlar da acıtıyordu elbette canımı ama küçücük bir çocuğun dayaktan altını ıslatmasının vereceği utanç ve mahcubiyet duygusu, daha fazla yakıyordu canımı.Vicdanını kaybetmesin bir insan, gözünün hiçbir şeyi görmediği, sakınmadığı acılara gebe bırakır etrafındakileri.Nefretle bastığı topraklarda her şeye rağmen yeşeren papatyaların kokusu, kurgu ve gerçeğin müthiş şekilde harmanlanmasıdır bu kitap... “Insan vahşi bir hayvana dönüşmeyegörsün! Başınıza ne gelirse gelsin hayallerinizden ve inançlarınızdan vazgeçmediğiniz sürece bir çıkış yolu mutlaka bulacaksınız."- Ayla ALGAN -