Babam Öldüğünde Ağlamadım

Iris sırrını açıkladığında daha 14 yaşındaydı. İki gün sonra babası alnına tabancayı dayayarak intihar etti. Bir kız enstitüsüne gönderilen İris, bir daha asla bu konu hakkında konuşmadı. Ta ki, 40 yıl sonra Yeni Zelandada bir televizyon kanalında ensest üzerine bir program görüp kendi hayat hikâyesini kaleme almaya karar verinceye kadar… Ensest üzerine yazmak ya da konuşmak hâlâ bir tabu olarak görülüyor. Son istatistiklere göre ensest daha yaygın bir hale gelmesine rağmen (sadece İsviçrede 45000 vaka kaydedilmiştir), kurbanları, yaşadıkları acıları ve yüzkarası utançları insanlarla paylaşmaya cesaret edemiyor. Günümüzde bile bir baba işlediği insanlık suçundan habersiz kızına yıllarca tecavüz ediyor ve kimsenin ruhu duymuyor.Iris Galey hayatını kötü bir karabasan gibi etkileyen kirletilmiş çocukluğuna götürüyor bizleri. Çaresizliğini, ümitsizliğini ve sevgisizliğini ışığa tutarak hem hissetmek istiyor, hem de hissettirmek.Iris Galey, 1926 yılında İsviçrede doğdu. 9 yaşında ailece İngiltereye göç ettiklerinde babası onu dört yıl boyunca seks kölesi olarak kullandı. Babasının ölümünden sonra İsviçreye dönerek bir kız enstitüsüne yazıldı. İlk evliliğinde psikolojik tedavi görmek zorunda kaldı. Sonra bir evlilik daha yaptı ve Yeni Zelandaya göç etti. Uzun bir uğraştan sonra ortaya çıkardığı ilk kitabı Babam Öldüğünde Ağlamadım haftalarca kitap listelerini altüst etti. 1990da hayat hikâyesinin devamı olan Ruh Tecavüzcüsü yayımlandı. Iris Galey dünya çapında faaliyetlerini sürdüren Ensest Survivors hareketinin de bir katılımcısıdır.