Bedenim Tetikte

Ses ölümdü. Ses yitiklikti. Ses mazgallı kapının arkasıydı. Ses, ancak şefin çubuğundaki notalarla yükselebilirdi.Birbirine karışmıştı sesler: Ağlama baba, ağlama! diye mırıldanıyordu çocuk. Gözüne yansıyan parıltıya baktı bir süre. Sonra babasının yüzünden akan kana. Sesler kesildi bir anda. Sadece birbirini ittiren insanlar, birde ağlayan bir baba…Artık ağlama baba diye haykırdı.Birol, bıçağı amirin sırtına saplarken.Bu öyküler, insanın yüreğini burkuyor. Nasıl burkmasın? Bir toplumun yani bizim toplummuzun pamuk yangını gibi içten içe saran sorununa parmak basıyor, hem de en acımasız şekilde. Yozlaştırılmış, çürümüş değerlerin, toplumumuzda nasıl da yüceltildiğini ve vazgeçilemediğini gözler önüne seriyor. Öyküler, genel ahlak sorunsallığımızın sadece kadında sorgulandığını, öylesine net, yalın ve çırılçıplak bir şekilde anlatılıyor ki... Bu o kadar kolay değil, Türkiyede. Tabuları yıkmak, hele kadınları anlatmak... Özellikle kadınların sorunlarına sahip çıkması ve dile getirmesi en zor olanıdır. Bu öyküler okunmalı, diyorum, özce... Adnan Gerger / Gazeteci-Yazar