Bıçağa Basar Gibi

Sular söz dinlemez, isyan akardı Bahçesi tarumar çiçeğim güldü Tele konmuş bir kuş ürkek bakardı Ömür bir yokuştu şehre döküldü Ağlayan demirin sesi de demir Kar, beyaz buluttan yağsa gerektir Sellerin önünde çamurdan nehir Dünyanın alnında sarı kâküldü Gözüm dağa doğru, kulak kirişte Bir yeni hayat var her can verişte Künyemi sordular kabre girişte Gönlüm aldırmadı, göynüm üzüldü Neslime akraba olacaktılar Kalbimi açanlar ordan baktılar Kanımı akıtıp sonra yaktılar Benden son hatıra bir avuç küldü.