Bir Sen Yakınsın Bana

Mevsim bahar değildi. Şakaklarına aklar düşmüştü. Düşleri de ihtiyarlamıştı kendisi gibi Yaz tükenmiş, sonbahar da ağlıyordu ayakları altında Aslında ömrünün yaprak dökümü de çoktan geçmişti. Kış mevsimini yaşıyordu. Şimdi karlar onun için yağıyor, yağmur gözyaşlarına eşlik edercesine onun için düşüyordu toprak ananın kucağına, rüzgâr onun için esiyor, çiçekler onun için soluyordu, birer birer. Hayatın baharını yaşadığı günlerde ise bütün bunlar hayatın neşvesinin ritimleri olurdu. Geçen ömrüne şöyle bir baktı, derin bir iç çekip gözyaşlarını sildi sessizce Tozlu zaman perdesi, her an aradan kalkarken, yerde ayak sesleriyle birlikte gökte kanat