Bir Yazarın Hazin Sonu

"Kim okur ki seni: kâbuslarım, özlemlerini, acılarını, iluiraslarım kim dinler? Sanat senin bencilliğin dostum, senin küstahlığın sanat... Senden başkası beğenir mi sanıyorsun balların kollarında açılıp saçılmış çiçekleri: senden başkası hayran kalır mı semada kanat çırpan martılara? Dalgalar gönlüne çarpıyor senin, rüzgâr okşuyor ruhunu. Sen. kâbuslarını, hayallerini feda ediyorsun kelimelere, manaya kıyıyorsun. Zira ateş cehennemde terletmiyor, kavuruyor.Senden başkası da vefasız bir dilber uğruna vermiyor canım. Anlam, yalnızca yaşayanlara açık dostum, sadece hissedenlere: Semise zavallısın, zavallı: kelimeler kadar dilsizsin."