Cenette Buluşuruz

Gidiyorum, yürüdüğüm yolun taşı sen toprağı ben Çünkü buralar artık çok fazla vur-kaç Her taraf avcı, her taraf gönüllü ceylan Aşka altın vuruş yapıp gidiyorum Taşlar keskin, ayaklarım çıplak, toprak kan revan Gönlümün mavisinde senden kalan kırmızılar Hangi yanıma düşeceğimin ne farkı var ki Dağın zirvesi ile uçurumun dibi arasında sadece bir adım var. Acı bir yaşamın kahramanlarından acımasız bir intikam... "Cennette Buluşuruz" benim zihnimde ürettiğim bir eser olsaydı, bu aileyi, insan denilen vahşilere teslim etmek benim için zor olurdu. Hayatı yaşamanın bedeli ne tür iğrençliklerle karşımıza çıkmış olsa da eserde ki canavarlaşmış ruhların hakkından gelmek, bizleri insan olmanın manasından uzaklaştırmayacak bir bütünün parçaları kılmalıdır. Olay örgüsü ve doruk noktası müthiş bir şekilde işlenmiş, çatışmanın başlangıcı ve finale bağlanışı çok başarılı. Aksiyon, anında başladığı için bitirmeden bırakamadım. . Kaleminin güzelliği de iki küçük eleştirimi zihnimden sildi. Tebrikler -Barış Tanrıver/Erzurum/Tiyatrocu- Başlandığı zaman bitirilene kadar okunma arzusu veren bir eser. Doğal, insan duyguları iyi gözlemlenmiş ve canlı bir dille aktarılmış. Okuyucu kahramanlarla özdeşleşiyor ve sanki onlarla birlikte onların yaşamını sürüyor gibi hissediyor kendini. Son derece görsel, akıldan çıkmayan ve her sayfası merakla okunan bir yapıt. Yazarı kutluyorum. -Kamer Pierssens / Istanbul / Milli Sporcu-