Çerçi

Masallar... Hepsi çocukları uyutabilmek, hatta uyuşturabilmek için anlatılan aptalca hikâyelerdir, öyle ki bütün masalların mutlu sonla bittiğini bilmemize rağmen hiç birimiz o mutlu sona kadar göz kapaklarımıza hükmedemeyiz; çünkü uyuruz. Çünkü mutluluk uyuşturucudur. Mutluluk hakiki sürrealitenin olmazsa olmazıdır, aşıklar, aşık olduğunu zannedenler falan. Fakat hayat gerçeklerle doludur. Çıplak krallar, aldatan kraliçeler, hiç öpülmeyecek madde bağımlısı kurbağa prensler, saçı çekilerek dayak yiyen, mor gözlü, koca mağduru prensesler vesaire vesaire vesaire...Kelimeler... Ne kadar incedirler mikron derecesinde ve keskindirler oysa, en az neşter kadar, en az sırat kadar belki de. Yüz kişiye sorsanız en popüler yalan "seni seviyorum^dur. Bir başka kadına ya da bir başka adama kadar çok gerçekçidir bu yalan. Sonra mum söner, oyun biter, geride kalan kallavi bir küfreder. Küfreder; çünkü hayat çok fazla argodur. Küfür, inkârdır yalnızlığı bir bakıma. "Ben yalnız değilim", kronik bir yalnızın en az "ben sarhoş değilim" diyen bir alkoliğin ki kadar başucu cümlesidir.Hayat... Kaderle sınırlandırılmış alman ilk nefes ve son nefes arası yaşanılanlar bütünüdür, insanlar girer hayatınıza ki bazılarım siz seçemezsiniz de. Bu kişilerin sıfatları hayatınıza kodlanarak size servis edilir; anne, baba, kardeş, akraba diye.. Ancak seçme özgürlüğü size ait olan insanlar vardır, sizi en çok yaralayanlar da genelde bu sınıfa ait olanlardır. Hayat bir "Çerçi"dir aslında. Çünkü insanlar gelirler, hayatınızdan bir şeyler alıp giderler ya da hayatınızın orta yerine bir şeyler bırakıp kalırlar, işte bu kalanlar sizi çok sevebitenlerdir...