Damdan Düşen Psikolog

Afrika kabilelerinden birinde bir bebek doğduğunda kabilenin kadınlarıhep birlikte ormana çekilir, o bebeğe bir şarkı yaparlarmış. Dikkatlegözlemledikleri bebeğin karakteristik özelliklerini ve gücünü ona anlatanbir şarkı...Sonra, çok sonra bir gün, hayatla başa çıkmakta zorlanıp da kolu kanadıkırılacak olursa o şarkıyı, yani kendini hatırlasın diye... Afrikalı bebek oşarkıyı dinleyerek buyurmuş...Günün birinde o şarkıyı tekrarlayamayacak kadar kendine inancınıyitirdiğinde, onu tanıyan biri ona şarkısını çalarmış ıslıkla. Kendini, gücünü, öz hâlini hatırlar, kendine gelirmiş...Doğan Cüceloğlu aramızda bir ıslık gibi dolaşıyor...Kendi şarkısına gelince...Annelerimiz yaşarken ayrıca bu şarkıyı duymaya ihtiyacımız yoktur. Annemiz, o şarkının ta kendisidir zaten. Ama Cüceloğlu, sadece on yaşındaymış annesi "gitti de gelecek" sandığında... Söyleşimiz boyunca içinde yakaladığı, annesinin bıraktığı boşlukta büyüyen kocaman bir ağıt oldu; kalabalıklar içinde ürkek, mahcup, çekingen bir çocuk...Kendi çocukluğuna el uzatır gibi uzatıyor şimdi elini bütün çocuklara; oçocukların anne-babaları, öğretmenleri hınca hınç dolduruyorlar seminerlerini.Kitapları baskı üzerine baskı yapıyor. Çünkü Nasrettin Hoca topraklarınınçocukları olarak biliyorlar ki damdan düştüklerinde çarenin hasını kendiside daha önce damdan düşmüş olan bilir. Hele de damdan düşüp dedoğrulan üstüne üstlük bir de doktorsa...Gizlisiz saklısız anlattı bütün hayatını. Bu kitap, damdan düşen doktoralıbir psikologun, düştüğü yerden doğrulurken kendine mırıldandığı kendişarkısının gözyaşı ve kahkaha dolu öyküsü...