Ellerimi Bırak Umutlarıma Dokun

Seni sevmek hayata haykırmak gibi… Seni sevmek bütün güzelliklerin başlaması gibi… Seni o kadar çok seviyorum ki, içimdeki dünya sevgi yüklü sana karşı… Kar taneleri ne güzel anlatıyor, birbirlerine zarar vermeden de yol almanın mümkün olduğunu… Hiç özlemiyor gibi davranmak, dünyanın en zor şeyi… Seninle anladım ki, herkes bir yaşam seçer ve seçtiği yaşamın bedelini öder… Benim bu hayat için ödediğim bedel sensin… Görüyorum ki, hangi yaşta ölürsek ölelim tamamlanmamış cümlelerimiz olacak… Görüyorum ki, varlığın bana yetmiyorken, yokluğunla avunmak zorundayım… Var mı daha ağır yük zamanı çekmek kadar? Şimdi yoksun… Seni dilediğim gibi düşünebilirim… Tutar ellerini opebilirim uzun uzun… Kimseler ayıplamaz beni yokluğunda, seni sevdiğimi anlayamazlar… Bütün ışıkları kaldırıp attım bir kenara ! Anlıyor musun? Gökyüzü güneşle dolsa, sensiz karanlıktayım…