Esir Kampları (Bana Biraz HÜRRİYET Yollar mısın?..)

Bazıları için ne savaş, ne de esaret bitiyordu. Balkan Savaşı'nda esareti görenler vardı. Kaputsuz ve çıplak ayakla Sarıkamış veya Sibirya'da esarete yürümüşlerdi...Uçsuz bucaksız çöllerde, kimi zaman bir yudum suya, kimi zaman bir atımlık mermiye kurban giden onlardı. Yorgun, dayanaksız ve silâhsız ama cesurdurlar. Postalları yoktu... Savaşa baş koy masalardı, bir yastığa baş koyabilirlerdi. İngilizler, bir bölümü Teşkilât-ı Mahsusa'dan olan esirleri. .Mısır çevresindeki kamplar verine, çok uzaklara göndermişlerdi. Bu esir kampları Hindistan, Burma ya da Birmanya gibi sömürge alanlarında kurulmuştu. İşkenceden ya da hastalıktan ölüp gidenler "kayıp" addedilerek kütükten düşürülmüştü. Hayatta kalabilenlerin bir bolumu de. geri dönme imkânını bulamayacaktı. Dönebilenler de esaretin psikolojik izlerini uzun süre taşıyacaktı. Mülâzım Gani (sonradan Binbaşı Atakkaanı veya Yedek Teğmen İbrahim (Sorguç) gibileri anayurda dönebilmiş ve savaşa, bu defa kaldıkları yerden. "Milli Ordu" saflarında devam etmişlerdi.Artık kendilerini unutan bir neslin bugün, her şeye rağmen bağımsız olarak yaşaması için dün kanını döküp, canım veren şerefli, asil nefer ve kumandanların de^tanlasan havatları,