Eylül Dönüşü; (manzumeler)_(manzumeler)

Eylül akşamları Yine güneş solgun Mor bulutlar sarmış dağların başını Ufukta ışıklar eriyor pembe tüller Ve kuşlar yorgun Karanlık doluyor avuçlarıma Ellerimde sevdan kalan tek hatıran Yalnızlık ve biz Mazide kalan iz Eylül akşamları Yine hüzün var Birkaç kuru yaprak dallarda asılı Güneşi kuşlar karşılar Dudaklarımda ismin Seni çağırdım uzaklardan Yanımda sensin bana sarılan Gözlerinde yaş Sağanak başlar yavaş yavaş Eylül akşamları Bir soğuk rüzgâr Sokak lambaları ve bir kara köpek Sabah erken bir saksağan Haber getirdi öterek Yazımı yazan binlerce melek Yüreğimde olan boşlukta sensin korkak ve ürkek Camın önünde bir gül Dalında bülbül