Gece! Yıldızların Işıklarını Yaksana

Bak, gece yaktı yıldızların ışıklarını sana.Görmesen de bu el yordamıyla yalnızlığı olumlayan malzemeleri; acı iğnelerine yüksük yap nükteni. Dar açı gözlerine geniş açı gözlük tak. Sessizliğin sınavından geçtin sen. Hınzır seslerle bölünen sessizliğin. Kin duyma sakın, hep sınanacaksın. Alışmaya alış. Olur ya yitirdiğin çocuğu oturtursun yeniden dizlerine; bir gün gelir ikiniz bir zavallı kızdan söz edersiniz. Korkar çocuk öyküden, etkilenir, sarılır sana. “Geçti.” dersin. “Bir daha olmayacak.” Oysa bilirsin olacak, olabilir ya da. Ölümün, hayal kırıklığının, sessiz bir terk edişin kalıntısal izlerini kapatmaz karlar. Arkana baktığında dümdüz bir beyazlık göremeyeceğini de bilirsin. Ama atlamış olacaksın geçmişin dikenli tellerinden. Geçmiş geçecek ve sen ara ara okuduğun bir roman kahramanı kadar etkileyeceksin seni.