Gelmesem de Bekle Beni...

Şehre herkes yakışıyor şimdi, işportacı delikanlılar, tuzu kuru tüccarlar, öğrenciler, dilenciler ve yalancılar. Şehre bir ben yaktşmıyorunn. Çünkü, sensiz bir şehrin toprağında ayak izinn öksüz duruyor. Sensiz, pencerennde gün ışığı mahzun. Sanma ki yolcular sadece bavullarını alarak giderler bir şehirden. Giderken bana verdiğin güvercin ürkekliğini götürdüm, yağmur ferahlığını, kardelen cesaretini...Kavuşmaya yüzümüz olsun diye, ağlamadım. Unutmamaya yeminimiz olsun diye, mahzun dokunmadım kirpiklerine. 'Sen ağlama kirpiklerin ıslanır', ağlama, bekle yalnızca, emanetlerini yerli yerine; yani bakışlarını Zühre yıldızının burcuna, sıcaklığını mezarımın başucuna ve aşkını hüzzam bir yağmurun dudağına koymaya ahdetmiş bu adamı bekle, gelmesem de...