Günde Bir Elma Aşka ve Anoreksiye Dair Gerçek Bir Hikaye

On yılı aşkın süredir ağzıma çikolata sürmedim ve şimdi sokakta yürürken bir Kit Kat'ın ambalajını açıyorum. Tadı muhteşem. Hani Kate Moss ‘Hiçbir şeyin tadı zayıflık kadar güzel değildir,' demişti ya Yanılıyor. Çikolatanın tadı öyle. Emma Woolf on yılı aşkın bir süre boyunca gerçeği herkesten gizledikten sonra 32 yaşında nihayet hayatındaki en büyük sorunla yüzleşmeye karar verdi: Açlık, egzersiz ve kontrol bağımlısıydı; ciddi bir yeme bozukluğu ile başarılı bir kariyeri bir arada sürdürmeye çalışırken tüm günü sadece bir elmayla geçiriyordu. Hayallerindeki erkekle karşılaştığında ve onunla bir gelecek, ondan bir çocuk istediğini fark ettiğinde hayatının en zor mücadelesine girişti: Anoreksiyi yenmek. Bir aile sahibi olmak istiyorsa başka şansı da yoktu. Yeniden yemeye başlayarak doğurganlığını geri kazanmasının, sıfır beden kıyafetleri atıp yemek korkusuyla yüzleşmesinin zamanı gelmişti. Dürüst, çok sert, yine de romantik Günde Bir Elma, modern çağ insanının artık açlık çekmeye bir son verip yaşamaya başlaması için bir manifesto; aşk, çocuk sahibi olma arzusu ve iyileşme üzerine sürükleyici ve umut dolu bir hikâye. Boşa harcanan yılları, tek başına geçen akşamları, kaybedilen dostları, başkalarıyla birlikte oturup yemek yiyemediğim için uzak durduğum tüm o kalabalık sofraları düşündüğümde inanılmaz üzülüyorum. O yılları asla geri getiremeyeceğim Ama yeni bir başlangıç için geç değil.