Hayal Fotoğrafçısı

Yüzlerde ifadeler, caddelerde dükkânlar, dükkânlarda satilanlar farkli degildi. Okullarin bahçelerindeki büstlerden, çesme basinda dedikodu yapan kadinlara kadar her gittigim yerde, bir öncekinde gördüklerimi buldum. Evet, belki biri digerine göre daha aç, daha perisan, daha tok, yani hiç olmazsa görünüste farkli yasiyordu ama yüzlerdeki ifadelerde bu farki göremiyordu insan.Karanlik ayakkabi tamircileriyle aydinlik berberlerin, yüzü kiris kiris terzilerle sokaklardaki donsuz bebelerin fotograflarini yan yana dizip, uzun uzun seyrediyor ve yanilip yanilmadigimi düsünüyordum bir kez daha. Gerçi gittigim her kentin hemen disindaki insan pazarlarinda çektigim hüzünlü yüzleri bir kez daha incelerken aklim karismadi da degil ama sokak aralarinda ve ev önlerinde laflayan kadinlarin fotograflarini gördügümde, her seyi yeniden hatirladim ve bir kez daha kendime geldim.Hayir, ölümü yeniden aramaya, dogunun o güzel insanlari için yaptigim yolculukta çektigim fotograflari seyrettigim o uzun saatler boyunca, yani yavas yavas içimde beliren bir istegin sonucunda karar vermedim. Her sey aniden oldu…Sabaha karsi, baktigim tüm fotograflarin adeta rüyamda resmîgeçit yapmasi yüzünden yorgun düsmüs bir beyinle uyandigimda, ilk yaptigim kusmak oldu. Keske beynimdeki o fotograflari da kusabilseydim... Ya da deklansöre bastigim ve ebediyete intikal ettikleri o halleriyle kalsalardi...' 'Tüm fotograflar fotograf olmaktan çikmis ve çok sahici bir hayale dönüsmüslerdi artik. Tüm yüzleri çektigim anki degil, yillarca sonraki halleriyle, onlari olduklari sey yapan halleriyle, karsi konulmaz bir bas dönmesinin yarattigi sarhosluk içinden görmeye baslayinca, delirdigimden de emin oldum.' Beynimin içinde canlanarak akan bir fotograftaki fahisenin, aslinda hangi kentin hangi sokaginda çektigime kadar büyük bir kesinlikle hatirladigim, sümüklü ve ayaklari yalinayak bir kiz çocugu oldugundan emindim. Soda sisesini vura vura kafasini parçaladigi adamin basinda titreyen saçlari jöleli gencin, bir kasaba bakkalinin kasasinda otururken fotografini çektigim ve sevdigim o tombul çocuk oldugundan emindim... Itaatkâr bir kursunun delip geçtigi ve artik çoktan çürümüs dudaklarinin arasina kurtçuklarin dolustugu o kadininsa, pencereden giren isigin altinda kitabini okurken fotografi çektigim o liseli kiz oldugundan da yine emindim ama artik bunlarin hiçbir önemi yok...