Henüz

Henüz içinde umut barındıran, gelecek vaadinde bulunan bir kelime. Henüz geç kalmadığımızın, daha güzel günler göreceğimizin, değişimin mümkün olduğunun müjdecisi. Ahmet Tulgar birkaç yıllık zaman dilimine yayılan yazılarında Henüz diyor. Evet, maden ocaklarında işçiler ölüyor.Evet, cezaevlerinde en temel haklarını alabilmek için açlık grevi yapan tutuklular ölüm sınırına geliyorlar. Evet, yasaklar sürüyor… Şimdilik. Henüz…Tulgar yazılarında sadece bu konulara değinmiyor. Ajda Pekkandan Foucaultya, Thomas Manndan acıların kadını Bergene, Alex de Souzanın Kadıköye dikilen heykelinden Bruce Springsteene uzanan geniş bir yelpazede kendi izlenimlerini de dile getiriyor. Ve elbette, dil. Dil ve dilin kullanımı, yazıların tümünde Tulgarın en önemli meselelerinden biri olarak ön plana çıkıyor. Ahmet Tulgar, edebiyatla siyasetin buluştuğu yazılarıyla tekrar okurlarının karşısında… Müzikleriyle geliyorlar. Akordeonlarıyla. Oranın melodileriyle, gelir gelmez öğrendikleri buranın melodileriyle. Adrian ile geliyorlar. Adrian en fazla bir yaşında. Babası çalıyor, annesi onunla masaları geziyor… Garsonlar talimatlı, sıkı sıkı tembihli, daha kapıdan geri çeviriyorlar, daha kaldırımdan. Zabıtalar emre amade, üniformaya meftun… Herkes gümrük memuru artık yani. Herkes kayıtlı ekonomi taraflısı. Herkes ekonomiye kayıtlı ama yoksulluğa kayıtsız.