Hiç Bu Kadar Sus(a)mamıştım Sana...

Yine susmak düstü ömrümün kanayan yerlerine. Yine sus'mak... Kana kana susmak için ne çok zamanim var simdi. Ki ben, zamansiz zamanlarimdayim yine... Yarim kalmis bir hayatti o, hayatin ta kendisi olarak tanimladigim. Simdi bacasiz evler ve isiksiz sokak lambalari karanlik. Aydinlik yok gibi bu sehirde. Yer gök hüzün kokuyor. Ne yana baksam, her yani islak ve kaygan yollar. Yürünmüyor... Issizligi çökmüs bedenine sehrimin, sokaklar yalniz ve üsümüs bu gece. Kaldirim boylarinca sensizlik, sarhos ve sakalli adamlarla dolu, öylesine zavalli, öylesine yalnizlar ki. Ruhum gibi, sizim gibi, sen gibi, ben'sizler en çok... Hüzünler çirilçiplak, sevisiyor yalnizliklariyla. Yoksullugumdu iste gidisin, gidisin morfinsiz bir hayat yasamak kadar zorlu. Sancili ve izdirap dolu nefes alislar. Dualardan nasibini almis bir gök kubbe telasi. Bir de ezan sesi var simdi duyulan, en çok da benim umursamadigim. Yoklugundan artakalan zamanlarda, tanri beni evlatliktan red etmisti, bende artik onun çocuklugunu yapmaktan pes... (Arka Kapak)