İNS Anları_Ahmetler

Söz, kitaptır. Kitap da sözdür.
Her mesleğin, tarihsel planda bir ilk ustası ve ustaları vardır ya: Tıp okuyan birisi, hekimliğini nasıl ki, Lokman Hekim'e, Hipokrat'a veya İbn-i Sina'ya atfeder. Sözünü Eflatun, Aristo veya Farabi gibi söylemeyen de Felsefeci sayılmaz.
Söz'ün ve dolayısıyla Kitab'ın ilk ustası da Allah Teala'dır.: Söz, söyleyen de, sözlerini, Allah Teala'nın kitaplarına benzetebilmek arzusuyla yazmalıdır diye düşünürüm.
Elbette, bütün insanlık bir araya gelse: Allah Teala'nın bir ayetine bile emsal bir sözü söyleyemez. Ama söz söylemeye kalkışan her insanın sözü, ya "Kitabın içinden" ya da "Kitabın içindekilere" benzer olmalıdır. Söz, eğer, "Kitap olsun" diye söyleniyorsa, kötülükleri değil de iyilikleri söylemelidir. İnsanlara, kötülük öğreten sözlere, "Kitap" diyecek dil, bizde, elhamdülillah yoktur.
Elinizdeki kitabımızı da bu düşünce doğrultusunda yazdım. Yazmaya çalıştım.
Ebeveynlerin, çocuklarının ellerine aldıkları birçok kitabı, "Onu okuma" diyerek ellerinden aldıklarını çok görmüşümdür.
Düşünün ki, "Oku" diye başlayan bir "Kitap"ımız var. Öyleyse, "Okuma" diyen bir söz, bizim dilimize asla yakışmaz. Ama "Onu Okuma" diyen de bizizdir ve aynı zamanda da haklıyızdır. Çünkü "Onu okuma" dediğimiz kitap, aslında, yazılmaması gereken kitaptır.
Dillerimiz, nasıl ki, söylenmemesi lazım gelen sözleri söylememeli diye düşünüyoruz. O halde okunmaması lazım gelen kitapları da, yazarlar ve yazarlarımız yazmamalıdır. Biz de, hiçbir zaman, çocuklarımızın elinden hiç bir kitabı almamalıyız. Okuyan ve okumaya çalışan çocuklarımıza ve hiç kimseye hiçbir zaman "Okuma" dememeliyiz. Hep, "Oku" demeliyiz.
Bu sözlerle ne demek istediğimizi en çok yazarlarımız bilmektedirler. Yani, uzun-uzadıya anlatmaya gerek de yoktur.
"İnsanlığın Kitabı" sözün nasıl söylenmesi gerektiğini ve hangi sözlerin kitap olduğunu bize açıkça ve en güzel şekilde göstermektedir.
İNS anları kitabımız, "İbrahim misali mağarada, Musa misali sarayda" büyümüş Ahmet'in İNSan olma hikayesidir.
Okuyanı, okurken de, okuduklarını düşünürken de uykusuz bırakan bir akıcılık ve derinliğe sahiptir.