Isabelle

XİX. yüzyılın sonlarına doğru, Gérard Lacase, Francis Jammes ile André Gidei yakında yıkıntılarından başka bir şey kalmayacak olan Quartfourche Şatosunu ziyarete götürür. Orada, onlara başından geçen kısa ve yoğun aşk hikâyesini anlatmaya koyulur.Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine araştırmalar yapmak üzere davet edildiği Quartfourcheta, Casimir adlı küçük bir çocukla tanışmıştır. Çocuk; kalın bir sır perdesiyle örtülü geçmişe açılan kapının anahtarıdır. Gérard, çocuğun sadece resmini gördüğü annesine, önleyemediği bir tutkuyla bağlanır. Ne var ki, İsabelle gerçekte tam bir femme fataledir. En azından Gérard öyle olduğunu düşünür. André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasını, ahlaki bir yıkılışı, bir şatonun çöküşünde simgeleştirirken, estetiğin sunduğu görünüm ile gerçeklik arasındaki uçuruma işaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandırıyor. İsabelle, büyük bir ailenin çöküşünü, bir şatonun çöküşüyle simgeleştiriyor