İstanbulun Yüzleri Hiç

Doğduğum, büyüdüğüm, havasını doyasıya içime çektiğim şehir kadarım ben. Binbir yüz... Onun gösterdiği kadar güzel, onun yansıttığı kadar karamsar, onun kadar karışık, onun kadar çok sesli, onun kadar, onun kadar... İstanbul'un Yüzleri sayesinde o ‘yüzlerinden' biriyim artık. Biraz neşeli, çok bilmiş, okuyan, yazan çizen. Çok konuşan, ama çok da dinleyen... Biraz İstanbul gibi sanki, ne dersiniz? Şehrimiz, bize çok şey söylüyor, ama çok derdimizi de dinliyor. Kendimize bile itiraf edemediğimiz sırlardan haberdar mesela, en şiddetli kavgamız, en mutlu anımız, en sıkıntılı dönemlerimiz de dahil. Şehrimin öğrettiklerinin yansıması yüzümdeki her bir mimik. Seviyorum şehrimi. Her gün başka bir insan ve başka bir hikâyeyle tanıştırıyor beni. Beni ben yapıyor. Kopamıyorum da üstelik. Herkesin ‘Bırakacaksın işi gücü, yerleşeceksin Ege'ye' cümlesi ara ara geliyor dilime. Ama sanıyorum bu şehri, insanlarını, İstiklal Caddesi'ni, Süleymaniye'yi, Eyüp'ü, Sarıyer'i, Karaköy'ü, Üsküdar'ı kolay kolay bırakamayacağım. Yüzlerce hatta milyonlarca insanın arasında karışıp gideceğim karmaşaya Sokaklarında hiç tanımadığım insanlara gülümseyeceğim, denizin kenarında iyot kokusunu çekeceğim içime, sonra vapura bineceğim gideceğim Körler Ülkesi'ne. Yeni masallar öğreneceğim Aysel Yaşa