Kaçış Cilt 2

O yıllarda ebemlerden ayrılmış, kendi damımızda yaşıyorduk. Ama evlerimiz birbirine uzak değildi.Babam, anamın da gizli ısrarıyla evimizin ayırılmasına razı olmuş ve bizim için yarısı ahırlık olan ayrı bir dam tutmuştu. Tecirler olarak, dört aile hayvanlarımızla beraber aynı damlarda yaşıyorduk. Bizim dam, amcamların damlarının arasındaydı. İki bölmeli bu damın arkası yarı beline kadar toprağa gömuluydu. Arka ve yan duvarları taşla örulmuştu ve bu duvarlarda hiç pencere yoktu. O yuzden bizim evin iki bölmesi de gunduz vaktinde bile ancak loş bir aydınlıkla ışırdı. Köydeki butun evlerde olduğu gibi, bizim evin duvarları da saman katılarak hazırlanmış çamurla sıvalıydı. Zaman içinde bu sıvalar dökulur, ama babam ancak
iki uç yılda bir yeniden sıvardı. Aslında babama kalsa sıvamazdı da anam ağaç kabuğunu andıran yuzunu yumuşatarak yalvarırdı: Herif kurban oluyum, şu duvarı sıvayak. Taşların arasından dışarısı görunuyor. Kışın soğuktan yatamak, çocuklar hep hasta olur.