Karma Atak; Ölüm Bir Son Değil_{Ölüm Bir Son Değil}

Reenkarnasyona İnanır mısınız? Akşama doğru üçüncü güneş Serpinti Ormanı'nın ardından battı. Derin vadiye nemli bir soğuk hâkim oldu. Ve soğukla birlikte Congalar geldi. Vivien bir sandalyenin üzerinde oturuyordu, bacaklarını karnına çekmişti. Ürpererek kollarının diken diken olmuş tüylerini okşuyor ve boş gözlerle kâğıda bakıyordu. Satırlarda büyük yılanların kokusu vardı. Congaların ağızlarından küflü, çürük bir koku yayılıyordu. Kız, sayfayı defterden kopardı ve buruşturdu. Dev yılanlar sadece geceleri ortaya çıkıyorlardı. Ateşten ve ışıktan korkuyorlardı. Fakat yazı masasının üzerindeki küçük lamba onları korkutamazdı. Birçok insan için Vivian sadece sıradan bir deliydi. Profesör Peter Ullrich içinse o hepimiz gibi ışıktan bir varlıktı. Sadece son yeniden doğumunda bir şeyler ters gitmişti, o kadar. Kızın hafızası tümüyle silinmemişti. Diğer yeni doğanlar gibi, hepimizin geldiği ve gideceği hiçlikten gelmemiş, aksine yaşamına aslında var olmaması gereken korkunç bir geçmişin anılarıyla başlamıştı. Bu dünyaya ait olmayan bir geçmiş...