Köylü Devrimci / Börklüce Mustafa; Destan "Vekayinâme"_{Destan "Vekayinâme"}

Sen hiç böylesine yaşamadın Bedreddin hiç yaşamadın acı'nın böylesini: bir engerek gibi ısıra-parçalaya aktı durdu tenimde yırtarak aldılar yensiz, yakasız giysimi haykırdı kırbaç yarıklarını çıplaklığım vurdular yüzüm üstü bir kalas çarmıha kırıldı bir fanus gibi! sökercesine gerdiler kollarımı mıhladılar avuçlarımdan yüreğime kadar yırtıldı etim varyozlarla kırdılar dizlerimi ayak kemiklerimi kırdılar apışlarımı kanatarak ayırıp bacaklarımı mıhladılar tabanlarımdan hançerlerle oydular küreklerimi, kaba etlerimi yanar mum gömdüler Bedreddin! eridi etim dağıtmak istediler içimdeki şöleni inancımı yıkmak istediler: yıkılmadım! bir deve üstünde gezdirdiler Ayasluğ'da gücü bilinsin diye Çelebi Mehemmed'in çarmıhtan alıp, ipe çektiler çatlayıp, yarıldı güneşte etim çırılçıplak sallanıp durdum iki gün boyu tükenmek bilmedi kinleri, korkuları ipten alıp, paraladılar gaddarelerle aldılar yatağanla kellemi balla yuğup, bal kavanozuyla ilettiler kan çerçisi Çelebi Mehemmed'e!