Lokman Hekim_{Klasik Türk Edebiyatında}

Ahmed ağzından işit cânâ cemâlün vasfını
Dinlemek hoştur kişi Lokman dilinden hikmeti
Ahmet Paşa
Leblerinden gel ilâc eyle bu dem ben dil-hasteye
Bilürem ki okumışdur hikmet-i Lokman ile
Muhibbî
Mürdeye cânlar virür bimâra sıhhat lebleri
Hikmet-i Lokman u icâz-ı Mesîhâ bundadur
Bâkî
Gelse Lokman âleme bulmaz illet-i aşka devâ
Yâre varsa sînede açma tabîbâ yâre aç
Tevhide Hanım
Dil lebinden sorsa esrâr-ı dehânındır gören
Bir delü Lokman'a hikmetden sual itmek diler
Hayretî
Anlamaz derdün senün Lokman olursa ey gönül
Şol ki derd-i ışk-ı dil-dâr ile bîmâr olmadı
Zâtî
Keremin var ola derd-i dili bir hâle kodun
Olsa Lokman idemez çâre vü tımâr felek
Şeref Hanım
Hikmet ile bulsa ger Lokmân zafer
Hasret ile cânı kılmazdı sefer