Mavinin Celladı

Düşünceler dolusu ağırlaşıyor yürek. Bir yükü taşımaktan daha zor; saklamak kendine kalanı. Nasıl bir duyguysa karşı koyamadığım; yağmura söylesem sırılsıklam, rüzgara desem kasırga. Parmak uçlarım değerken gözbebeklerine; denizin tuzuyla yanardı avuçlarım. Avuçlarım boş, yalnızlığımın adı mavi. Yanındayken aldığım tüm nefesleri geri veriyorum. Seni içime çeke çeke ölmek istemiyorum. Bir gün gideceksem senden; yine sana çıkar yollarım diye yakıyorum köprüleri. Unutmak mümkün değil Mavi, seni sevmek gibi. Gitmek, işte o mümkün! Senden kalarak gitmek, senden gitmek... Seni sevmek... Yok, o olacak iş değil!