Nun Gelince...

"Nun" oldu mu, olmadı mı? Coşku, göğsümüz sanki bir balonmuş gibi, uçurur bizi. Sevinç, başarı duygusu, yoğun sevgi, yardım edebilmek.. Bir hafifleme, bir baş dönmesi, bir kabına sığamama... Uçmak.. Belki fizik kurallarına göre saptanabilir değil ama biz uçtuğumuzu duyarız. Uçarız sevinçlerle, coşkularla... Başka insanların, başka canlıların, havanın, suyun var olduğunu, onları gözetmeden kendi yararımızı da elde edemeyeceğimizi bize birinin öğretmesi her zaman gerekli mi? Kendi başımıza göremez miyiz? Neden olmasın? Her ikisi de olabilir. Ama "Nun" gerekli. "Nun" bencillikten uzaklaşmamızı sağlayandır. "Nun" kimi zaman bir arkadaş, kimi zaman bir öğretmen, bazen ana-babamızdır. Bazen de biz "Nun" oluruz. Evet biz de bir "Nun"uz.