Öğretmenim Atatürk

Atatürk yaşam sanatı ile konuşmasına de¬vam ederek sözlerini şöyle bitirdi: ---Unutmayalım!... Yaşam bir sanattır. Ne Mutlu!... Ne mutlu yaşam sanatçı¬larına! Ece kızım... Uyan bak kimler geldi... Ece yarı mahmur yatağında gerinerek uyandı. Annesi başı ucunda Ecem ile ona ba¬kıp gülümsüyordu... Ecemler, babasının tekrar İstanbul'a, görevi gereği yerleşmek için gelmişlerdi. Ecem de sürpriz yapmış Ece'lere gelmişti. Birkaç gün onlarda kalacaktı. Ece sevinçle yatağından fırladı. Dudakların¬dan şu sözcükler döküldü: Öğretmenim Atatürk... Öğretmenim Atatürk...