Okuma Alegorileri "Rousseau, Nietzche, Rilke ve Proust'ta Figürel Dil"

Okuma Alegorileri/ Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust'ta Figürel DH yirminci yüzyılın önemli dekonstrüksiyonist edebiyat eleştirmeni ve teorisyeni Paul de Man'ın (1919-1983) en dikkate değer ve bu yüzden en fazla ilgi gören metnidir. De Man dekonstrüksiyonist eleştiri geleneğinin önemli düşünürlerinden biridir; bu geleneğe göre dekonstrüksiyonist eleştiri her dilin inşa edilmiş dil olduğu gözlemiyle başlar. Bu yüzden eleştirinin görevi, dili dekonstrüksiyona tabi tutmak ve arkasında yatan şeyi ifşa etmektir. Elinizdeki metinde, de Man, Rilke'nin şiirlerinin, Proust'un Geçmiş Zaman Peş/nde'sinin, Nietzsche'nin felsefi yazılarının ve Rousseau'nun önemli metinlerinin ayrıntılı ve özenli okumalarını/yorumlarını yaparak her yazının kendisini dil olarak kendi aktivitesine yönelttiği sonucuna varır; dil daima güvenilmez, kaypak ve imkânsızdır. Dile dayanması gerektiği için edebî tahkiye/ anlatı kendi hikâyeler anlatma yeteneksizliğinin hikâyesini anlatır. Dil kendi üzerine katlanır; retorik güvenilmezdir. Dekonstrüksiyon mantığa dayalı ret'de ya da diyalektikte olduğu gibi önermeler arasında değil, dilin retorik doğasıyla ilgili metalingüistik önermeler ile bu önermeleri sorgulayan retorik praksis arasında gerçekleşir. Okuma alegorisi, metinler böyle bir incelemeye tabi tutulduklarında ve bu gerilimi ifşa etiklerinde doğar; böyle bir okumada metin dile ilişkin kendi varsayımlarını ifşa eder ve bunu yaparak kararlaştırılamazlıkla/belirlenemezlikle ilgili bir önermeyi dikte eder.O/cuma/A/esfor//er/'öncelikle edebiyatın felsefeyle derin ilişkieri bulunduğuna inananların, dil ve edebiyat hakkında kafa patlatmayı sevenlerin kitabı. Belirsizliğe çağrı; provokatif, sürükleyici ve tekrar tekrar okunmaya değer bir metin.