Pelesenk İle Leylak

Mardin Havaalanı, elinde minik bir demet kuru beyaz pelesenk ve mor leylak tutan otuz beş yaşındaki Rabia, dört yaşındaki ikiz kızları ve yetmiş yedi yaşında beli kemik erimesinden dolayı bükülmüş Ana için, kâğıtla kalemi geride bırakan ve zamanla vakti sonsuza dek ayıran son kapı olacaktı. Bu kadınlı çocuklu kafile Mardin Havaalanı'na adım atar atmaz, yazı yazmayı ve şimdiye dek bildikleri zamanı gösteren tüm saatleri sonsuza dek arkalarında bırakmış olacaklardı. İzmir uçağının iniş saati ile birlikte, bu kafile için zaman son kez bugün bildiğimiz anlamda bildirilecekti. Çöl insanlarından Ensar soyunun tüm özelliklerini üstünde taşıyan ve Rabia'yla her iki âlemde bacıkardeş olmuş babayiğit Yusuf Ensari'nin elindeki beyaz bir kartonda Çuha Çiçeği Oteli, saat 09:00, İzmir-Mardin Uçağı yazan bekleyişi ise, bugün bildiğimiz anlamda yazılı olan son şey olacaktı. Bir yeri ya da zamanı gösteren herhangi bir saat, bundan sonra hiçbir yere yazılmayacaktı.