Rüyalar ve Uyanışlar Defteri

TÜRK EDEBİYATININ USTA KALEMİ LATİFE TEKİN DOĞAN KİTAPTA…Rüyaların dili ve kurgusuyla yazılmış bir muhalefet manifestosu… Ekolojik yıkıma, yoksullaşan dile, muğlâklaşarak yönünü kaybeden politik söyleme ve ülke gündemine edebi ve ebedi bir başkaldırı metni.İstanbul kadar sevilmemiş başka bir şehir var mıdır? Evleri öyle istenmemiş, başka bir şehir, gizlice hep bunu düşündüm sonra... Kıyılarındaki camileri, ıslak kibrit kutularına benzetip sevdiğim şehir. Milyonlarca insanıyla kimsesiz İstanbul.Birer birer sökülüyordu bostanlar… Yoksuluna mı üzüleceksin, çileğine, lahanasına mı? Ayaklandı gençler, boyalarının rengi siyah, sürüyorlar duvarlara, Amerika defol!.. Zam! Zam! Zam!.. Kokusu var zamanın, sarar soluğunu insanın, dalı yaprağı yok, görünmez ağacı boşluğun demişler, vurup devirdiler hepsini.Son bakışın sızısıyla yanlış kurulup dökülmüştü dilimizden o cümle:Biz bu şehre üzgünüz...Yazar hakkında: Latife Tekin, 1957de Kayserinin Bünyan kazasına bağlı Karacafenk köyünde doğdu. Dokuz yaşında İstanbula geldi. 1983 yılında yayımlanan Sevgili Arsız Ölüm adlı kitabında göçle gelen kırılmayı bir kız çocuğunun gözünden anlattı. Büyülü dille gerçekliği daha önce görülmemiş bir biçimde buluşturan bu kitap, Türk edebiyatının klasikleri arasına girdi. 1984te yayımladığı Berci Kristin Çöp Masallarında gecekonduları, çöp dağının çevresinde yaşayan insanların gerçekliğini, cümbüşlü dünyalarını kendine özgü şiirli diliyle yazdı. Gece Derslerinde (1986), 12 Eylül Darbesinin ardından sol harekete eleştiri getiren ilk yazar oldu; Aşk İşaretlerinde (1995) dilin iktidarı bağlamında hayatın içinde kurulan iktidar ilişkilerinin doğasına yaklaştı. 1997de Ahmet Filmerle birlikte Gümüşlük Akademisini kuran Latife Tekin, vakfın kuruluşu sırasında Gümüşlük Akademisi adlı bir novella yayımladı. 2001de yayımlanan Ormanda Ölüm Yokmuş, Latife Tekinin rüya diline yaklaştığı, doğanın içine doğru çekilmeye başladığı ilk kitabıydı.Unutma Bahçesinde (2005) ütopya kavramını, doğaya çekilen ve toplu halde yaşayıp üretmek için çalışan insanları yazdı. Bu kitabıyla 2006 Sedat Simavi Edebiyat Ödülüne değer görüldü. Tekinin son romanı Muinar 2006da yayımlandı. Romanları İngilizceden Farsçaya, Arapçadan Fransızcaya pek çok dünya diline çevrildi.Kendini ekososyalistlere, ekofeministlere, anarşistlere yakın hissettiğini söyleyen Latife Tekin, var olan devlet yapısına ve onun yaptırımlarına, her türden özgürlük denetleyici mekanizmaya karşı tepkisini kitaplarında olduğu gibi konuşmalarında da dile getirmeyi sürdürüyor.