Sensiz Giden Trenler

Ağlayamamak diye bir dert de var işte! Başına gelenleri her daim içine atabilenlere ve hayatın kötü oyunlarına karşı muzipçe büyük roller yapabilenlere özgü bir dert... Bu, insanı daha güçlü daha cesur yapabilir. Aynı yerlerde ayrı masalarda, aynı yollarda ayrı duraklarda olduğumuzu unutmak çok acı olsa da... İşte yine tren senin durağından geçiyor, öyle canım acıyor, zorluyorum kendimi ama ağlayamıyorum. Ali Karakaşlı, ilk eseri İçimdeki Kuşları Vurdulardan sonra ilk öykü eseriyle ağlayamayan kahramanlarıyla karşımızda. Onun öykülerinde modern yalnızlığın köşeye sıkıştırdığı insan hem biraz sert hem de biraz naif Hayata karşı duruşunu ayarlayamayanların da bozmayanların da dramını bulacaksınız. Ağlamak ve ağlamamak arasındaki ince kararsızlığı belki yeniden tadacaksınız. Zaten yazar da dizelerinde bizi bütün bunaltıcı çaresizlikler karşısında susmaya, yutkunmaya davet etmiyor mu? ağlamak, borcu değildir böyle kederlerin susmak ve yutkunmaktan ibaretmiş yaşamak.