Şerbet ve Hoşaf

Şerbet gibi havaların, şerbet gibi insanlarla, şerbettennafakalar çıkarılan günlerin, güzel su içilir yemeğin yanındadiye, hoş-ab denilen hoşafların, o unutulmaz tadlarm biraraya geldiği bir çalışma bu...Hepsi, insan israfı icad etmeden evvel bulundu. Meyvelerin, otların son hallerine, hadlerine kadar, şükür kazanındakaynatılıp sofraya getirilmesiyle oluşturuldu. Bütün şerbetler ve hikâyeler aslında suya yazılmış methiyeler. Suyu kaç şekilde içebileceğimizi anlatıyorlar. Meyveye eklenen sudeğil, suya eklenen meyveler onlar. Her şerbet ve her hoşaf, insan emeğinin nimete dokunup, Barekallah demesi.Elif Ayla kitabında, babaanne mutfaklarından bugüne kadargelen, yok olmalarına izin verilmeyen şerbet ve hoşaflarıanlatıyor. Hoşaflar hikâyelere dökülüyor, şerbetler anılarlabirleşiyor. Kitap bir tarifler bütünü olmaktan çok, bir yaşambiçimini tarif ediyor. Şefkat, şerbetten akıyor. Hoşaftangeriye çekirdekler değil, anılar kalıyor.