Sesler, Yüzler, İzler

Beni ben yapan özelliklerin pek çoğunu kas hastalığımla birlikte kazanmış olduğumu uzun yıllar önce fark
ettim. Bu farkındalığa eriştikten sonra kendi kendime şu soruyu sordum: Eğer seçme şansım olsaydı, beni
ben yapan özellikleri koruyup kas hastası Ayşegül olarak kalmayı mı tercih ederdim, yoksa özelliklerimden
vazgeçip sağlıklı bir Ayşegül mü olmak isterdim? Hiç tereddüt etmeden cevapladım bu soruyu: Beni ben
yapan özelliklerimden ayrılabilmem söz konusu olamazdı. Kaybettiğim her kas sahip olduklarımın değerini
daha iyi anlamamı ve o değerleri titizlikle korumamı sağlamıştı. Bence bu hayatımın en büyük kazanımıydı.
Zira sahip olduğu güzellikleri göremeyen, onların değerini bilemeyen kişilerin mutlu olabilmelerinin çok zor
olduğunu düşünüyorum. Eğer ben yaşamım boyunca bu kadar ağır bir hastalıkla mücadele ediyor olmama
rağmen mutlu olabildiysem, hiç kuşkusuz bunu yine o ağır hastalığın bana kazandırdıklarına borçluyum...
Ayşegül Domaniç Yelçe'nin hayatını anlattığı Sesler, Yüzler, İzler; azmin, cesaretin, sevginin, aşkın,
dayanışmanın, yaşama sevincinin ve engellerin hissedilmediği engelsiz bir yaşamın hikâyesi...

Yazar Hakkında:
Ayşegül Domaniç Yelçe, 1952 yılında İstanbul'da doğdu. Orta öğretimini Üsküdar Amerikan Kız Lisesi'nde yüksek öğrenimini
Atatürk Eğitim Fakültesi İngilizce Öğretmenliği Bölümü'nde tamamladı. 1972-1987 yılları arasında Türkiye Şişe Cam Fabrikaları
A.Ş ve bağlı kurumlarında çalıştı. 1987-1995 arası Doğan Holding'de görev aldı. Emekli olduktan sonra çevirmenlik yaptı. 2010
yılında gazetemen adlı internet sitesinde köşe yazılarına başladı. Köşe yazılarına 2011 Nisan ayından itibaren
hurriyet.com.tr'de devam etmektedir. 41 yıllık eşi Özer Yelçe'yi 2011 yılında kaybeden yazarın Zeynep adlı bir kızı vardır.