Son Okur

Meksika'da küçük Icamole köyü kuraklığın pençesindedir. Tam bir yıldır yağmur düşmeyen köye civardan su getirilmekte, kuruyan kuyular yüzünden hayat dayanılmaz olmaktadır. Bahçesindeki kuyuda güzeller güzeli küçük bir kızın cesedini bulan genç Remigio bu yabancı çocuğun oraya nasıl geldiğini anlamadığı gibi güzelliği karşısında da büyülenmiştir. Köy kitaplığının görevlisi olan ve oradaki bütün kitapları okuyup adeta onların içinde yaşayan babası Lucio'ya akıl danıştığında, Lucio, kızı bahçelerindeki bir ağacın dibine gömmesini öğütler oğluna, kimseye bir şey söylememesi için de kandırır. Ve hikâye orada başlar... Son Okur okuma eylemi, edebiyatın büyüsü, hikâye ile gerçek yaşam arasındaki kaçınılmaz bağ hakkında bir roman. İyi yazılmış, okuru ele geçirmeyi, baştan çıkarmayı becerebilen romanlara bir övgü, laf kalabalığıyla dolu kötü anlatılara ise acımasız bir yergi. Son Okur, insanın iç ve dış yaşamını ayıran çizgiyi siliyor, şiddet ve aşk, gerçek ve mit, bolluk ve kuraklık, hayat ve ölüm kavramlarını birbiriyle harmanlıyor, birleştiriyor, ürkütücü ama görkemli bir dünya yaratıyor. Bu kitabıyla Latin Amerika'nın önemli edebiyat ödüllerinden üç tanesine değer bulunan David Toscana, her kitabın okuru aracılığıyla hayatı anlattığını iddia ediyor ve yaşamın sadece anlatılacak bir hikâyeden ibaret olduğunu, yalnızca iyi bir hikâyenin akıllarda kaldığını söylüyor.