Sözcüklerin Ötesinde

İki ağaç düşünün, izlerini taşıyorlar dünün... Biri görmüş geçirmiş bir edada... Diğeri sıska, sanki vebada... Kim bilir kaçınız geçti yanından onların... Ama hanginiz fark etti acaba... Neyi var o ağaçların? Vebası olana bir şey yapılır mı bilinmez ama Ya görmüş geçirmiş olana? Sormak lazım yaşadıkları sığar mı halkalarına? Ya da yapraklarının sayısı verir mi kederlerinin verilerini? Kim bilir kaç sevgilinin adı kazındı üstüne... Kim bilir belki çıkamaz önümüzdeki güze... Gözyaşları damlıyor sanki gözlerinden... Siz belki duymuyorsunuz ama her an bir ah çekiyor o da derinden... Tek dostu onun arkasında duran, yapraklarından bile habersiz ağaççıktı... Hani Hz. Mevlana'nın "Karga ile Leylek Hikayesi" Gibi bulmuşlardı birbirlerini... Onlar ki kusurları bol canlılar... Hiç kusura bakmamışlardı... Belki de bu yüzden kusursuz dost aramamışlardı... Bundan daha öteye geçilemezdi... Ki orası zaten "sözcüklerin ötesinde"ydi...