Yalnız Satırlar

Anne; insanin yasami boyunca en çok sevdigi, ama bir o kadar da üzdügü, cennetin ayaklarinin altina serildigi o yüce varlik... Ne doldurabilir ki yerini? Babam yanimda olsaydi o bile dolduramazdi diye düsündüm. Ama olsaydi, ah bir olsaydi, basimi su soguk cama degil de omzuna yaslayabilseydim...“Ruhum bedenime sigmiyor baba, bedenim de bu otobüsün içine. Neredesin baba, neden yanimda degilsin?! Hiç degilse annem giderken yanimda sen olsaydin!..” Yol boyunca ne yolcularin ne de muavinin sesini duydum. Kulaklarimda ölümün ugultusu, yüregimde tarifi imkansiz bir sizi, gözlerimde melek annemin güzel yüzünün hayaliyle kilometreleri geride biraktim. Yollar bile utandi, bu denli zor kat edildigi için kendinden…" Ve ben yoklugunun elini öpecegim artik, Içim buruk tüm bayramlarda..."